vrijdag 22 april 2022
Mijn Lichaam is in stukken gereten
Bericht van Onze Heer aan Valentina Papagna in Sydney, Australië
Vandaagochtend terwijl ik bad, werd ik door een engel naar een plaats gebracht die ik nog nooit had gezien.
De engel zei: "Onze Heer wil dat jij iets getuigt waar je nog nooit van hebt meegemaakt."
Plotseling vonden we ons in een binnentuin, en voor ons stond een groot gebouw dat leek op een pakhuis. Ik zag er enkele mensen rondlopen in deze binnenplaats. Aanvankelijk dacht ik dat dit misschien iemand was in het Vagevuur, maar dat was het niet.
Plotseling stonden de engel en ik stil terwijl we een man zagen takken afsnijden van een boom. De boom was middelhoog, zo groot als een zeer grote struik, en had veel, veel takken met donkere vruchten erop. Ik dacht dat ik graag eens zou proeven van het fruit.
Direct zei de engel: "Nee! Proef hem niet! Het is een bittere vrucht."
Terwijl de man de takken afsnijdde met een zeer scherpe zaag, begonnen de mensen langzaam om de boom heen te verzamelen. Ze gingen de takken oppakken die erg dik waren en er veel van waren. Ze droegen de vers gesneden takken en gooiden ze in een opening van het grote gebouw. Het leek op een pakhuis voor het verwijderen en recycleren van deze takken.
Plotseling kwam Onze Heer Jezus tussen deze mensen te staan. Hij verscheen als een klein Jongen van ongeveer zes tot zeven jaar oud. Hij schreeuwde en huilde terwijl hij kijkte wat er gebeurde met de boom.
Hij zei tegen de mensen: "Nee! Snijd hen niet af! Gooi ze niet weg! Jullie doen me pijn. Jullie hebben Mijn Lichaam in stukken gereten."
Hij schreeuwde: "Ik wil eenheid, alles één zijn, geen scheiding. Dat is Mijn Kerk."
"Ik stichtte één Geloof, één Pasen, dat is Mijn Kerk. Alleen dan zou jullie mijn Wonden en Mijn Lichaam genezen. Ik wil eenheid. Alleen dan zal ik genezen wanneer de eenheid komt," huilde Hij.
De boom stelt het Lichaam van Christus voor, en de takken stellen de Kerk en de mensen voor.
Terwijl ik deze pijnlijke scène aanzag, gaf Onze Heer Jezus me te begrijpen hoe pijnlijk dit voor Hem is. Hij schreeuwde omdat het leek alsof ze Zijn Armen en Benen van Zijn Heilige Lichaam afsneden. Ze rieten Zijn Heilig Lichaam in stukken.
Ik heb Onze Heer nog nooit zo hard schreeuwen horen. Hij schreeuwde steeds luider, "Nee! Snijd hen niet af! Gooi ze niet weg."
Onze Heer verscheen als een klein Kind dat huilde en huilde. Het doet Hem zo pijn, deze scheiding in de Kerk. Ze gehoorzamen Onze Heer niet. Ze hebben geen idee hoe zij Hem beledigen. Als ze maar zouden zien hoe Hij lijdt, dan zouden ze Hem troosten en verenigd worden.
